Georges de La Tour, „Oszust z asem trefl”, l. 30. XVII w – w audycji „Jest taki obraz”
Cztery osoby zgromadzone wokół stołu grają w karty. Dyskretnie wyróżniona zdaje się być jedna z nich – młodzieniec siedzący po prawej stronie. Za chwilę wyłoży jedną ze swych kart, w które wpatruje się w skupieniu i wejdzie do gry. Nie bierze udziału w intensywnej wymianie chytrych i chciwych spojrzeń, jakie łączą jego towarzyszy. Młody, elegancko ubrany mężczyzna, to prawie chłopiec i należy do innego świata niż pozostali. Został zwabiony do tawerny, a może do eleganckiego domu publicznego. Jest nieświadomą niczego ofiarą zgranej szajki oszustów.
Tarapaty bogatego młodzieńca oszukiwanego podczas gry w karty, to temat z sukcesem wprowadzony do nowożytnego malarstwa przez Caravaggia w latach dziewięćdziesiątych XVI wieku. Bohaterowie Caravaggia i de La Toura grają w popularną pod koniec XVI i w XVII wieku grę, zwaną w Hiszpanii primero, a we Włoszech prima vista. Była to gra hazardowa, poprzedniczka pokera. Pochodziła najprawdopodobniej z Hiszpanii i szybko rozprzestrzeniła się w całej Europie, nie wyłączając Anglii. Zwycięstwo w primero zapewniało uzyskanie jednej z sekwencji 4 kart, nazywano je (od najsłabszej do najsilniejszej): chorus, fluxus, numerus, supremus i primero. Widz wobec bohaterów obrazu De La Toura jest w uprzywilejowanej sytuacji – widzi karty, którymi grają. Może policzyć punkty i dobrze wie (o ile zna zasady primero), kto jest zwycięzcą rozgrywki. Dzięki temu jest o kilka kroków przed oszukiwanym młodzieńcem, który niczego się jeszcze nie spodziewa.
Georges de La Tour, „Oszust z asem trefl”, l. 30. XVII w., Kimbell Art Museum, Fort Worth – w audycji Polskiego Radia „Jest taki obraz”.
Może zainteresuje Cię...
Wszelkie teksty przedstawione na stronie grazynabastek.pl są objęte prawem autorskim. Kopiowanie, przetwarzanie, rozpowszechnianie tych materiałów w całości lub w części bez zgody Autorki jest zabronione.
Projekty logotypów: Darek Bylinka – Ubawialnia
Wykonanie strony: Sztuka do kawy
Zdjęcie w nagłówku strony: © Matthew Hollinshead